Het is net donker wanneer ik nog een wandeling maak door het dorp. In Katwijk aan Zee is het ’s avonds heerlijk rustig op straat. Althans, dat was het. Toen ik het Andreasplein naderde stond er een groep van rond de zestig jongeren. Al laten zij zich beter omschrijven als oudere kinderen, want bij navraag waren ze rond de 12 jaar oud. Het was onrustig en in gesprek met een politieagent begreep ik dat het niet de eerste keer was. Ik besloot vaker langs te lopen. Wat is hier nu eigenlijk aan de hand? Waarom is hier zo weinig aandacht voor geweest binnen de Wijkraad, binnen Buurtalert Katwijk of in de lokale media?
In de dagen die volgde ben ik geschrokken van wat ik zag. Jongeren met maskers op opgevoerde fatbikes. Soms drie of vier personen op één fiets. Ze renden elkaar achterna, klommen op balkons van omwonenden kwamen uit alle straatjes en steegjes en maakten vooral heel veel herrie. Je voelt een baldadige sfeer als je daar rondloopt of gaat zitten. Rondvraag leert dat veel mensen in de omgeving bang zijn geworden voor deze groep(en) jongeren. De op donderdag surveillerende BOA’s en politieagenten zorgen vooral voor hoongelach onder de jongeren. Het is een kat en muisspel geworden. De politie komt wel als er gebeld wordt, maar bij het zien van de politiewagen op het plein rent iedereen een eigen kant op. Een enkeling kan zich legitimeren, maar iedereen pakken is onmogelijk.
Net zoals bij de meeste mensen schieten mijn gedachten direct de kant op van de overheid. Waarom doet de politiek hier niet iets aan? Maar in gesprek met de jongeren merk je hoe kansloos die gedachte eigenlijk is. Er zijn apps of appgroepen waarbij zij elkaars locatie kunnen zien. Zij komen dus af op de ‘hotspots’, zijn er tien jongeren aanwezig dan kunnen het er binnen tien minuten honderd zijn. Nu is de ‘hotspot’ vaak het Andreasplein, maar het probleem verplaatst zich net zo makkelijk naar andere delen van Katwijk. Nee, het is niet de overheid die dit probleem effectief kan aanpakken. Het zijn de ouders van deze Hollandse jongens die zich met enige nuchterheid moeten afvragen waar hun 12 jarige zoon uithangt.
Als Katwijkers hebben wij vaak een grote mond als het om overlast gaat, facebook staat er vol mee. Maar durven wij onze eigen kinderen nog aan te spreken? Of hopen we toch dat ook dit probleem uiteindelijk door de overheid opgelost moet worden? Als Wijkraad staat veiligheid en leefbaarheid hoog op onze agenda, dus bij ons is hier het laatste woord nog niet over gezegd.
Wilt u ook met ons meedenken en lid worden van de Wijkraad Katwijk aan Zee. Bezoek onze website: www.wijkraadkatwijkaanzee.nl en neem contact met ons op.
"*" geeft vereiste velden aan